اصول متالوگرافی چدن

چدن به آلیاژهایی از آهن و کربن که بین ۲٫۱ الی ۶٫۲ درصد کربن داشته باشند، گفته می‌شود. رنگ سطح مقطع شکست این آلیاژ، به عنوان شناسه نامگذاری انواع مختلف آن به کار می‌رود. بیش از ۹۵ درصد وزنی چدن را آهن تشکیل می‌دهد و عناصر آلیاژی اصلی آن کربن و سیلیسیم هستند. این آلیاژ به طور معمول بین ۲٫۱ تا ۴ درصد کربن و ۱ تا ۳ درصد سیلیسیم دارد و به عنوان آلیاژی سه‌گانه شناخته می‌شود. با این وجود، انجماد آن از روی دیاگرام فازی دوتایی آهن-کربن بررسی می‌شود.

زمانی که نقطه یوتکتیک در دمای ۱۱۵۴ درجه سانتیگراد و ۴٫۳ درصد کربن اتفاق می‌افتد که حدود ۳۰۰ درجه کمتر از نقطه ذوب آهن خالص است. چدن‌ها، به استثنا نوع داکتیل، ترد هستند و به دلیل نقطه ذوب پایین، سیالیت، قابلیت ریخته گری، ماشین کاری، تغییرشکل ناپذیری و مقاومت به سایش به مواد مهندسی با دامنه وسیعی از کاربرد تبدیل شده و در تولید لوله‌ها، ماشین‌ها، قطعات صنعت خودرو مانند سرسیلندر، بلوک سیلندر و جعبه دنده به کار می‌روند. چدن همچنین به تضعیف و تخریب ناشی از اکسایش (خوردگی) مقاوم است. بنابراین در این مطلب به متالوگرافی چدن و بررسی عکس های ریزساختار چدن ها پرداخته شده است.

در جزوه حاضر به بررسی روند متالوگرافی چدن ها پرداخته شده است.

مطالب بیشتر درباره متالوگرافی

• آنالیز توسط میکروسکوپ نوری (OM)
• آنالیز توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)
• آنالیز توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)
• مقاله «آشکارسازی ریزساختار چدن با متالوگرافی رنگی»
• ASM هندبوک جلد ۹ متــالوگرافی و ریزساختارها
• کتاب آزمایشگاه متالوگرافی
• متـالوگرافی غیرمخرب
• گزارشکارهای آزمایشگاه متـالوگرافی
• متـالوگرافی کاربردی (George F. Vander Voort)
• متالوگرافی فولاد و چدن
• متـالوگرافی و میکروساختارهای چدن
• متـالوگرافی فولاد
• متـالوگرافی چدن ها
• متـالوگرافی مس
• متـالوگرافی آلومینیوم
• اصول متالوگرافی (GEORGE F. VANDER VOORT)