نانو مواد

نانو فناوری یعنی توانایی مشاهده، کنترل و ساخت مواد در مقیاس اتم ‌ها، مولکول‌ ها و خوشه های مولکولی. به طور دقیق تر، فناوری نانو علمی است که از مواد مهندسی که حداقل یکی از ابعاد آن‌ها در محدوده 1 تا 100 نانومتر باشد، برای ساخت قطعات استفاده می‌کند. در این محدوده مواد، خواصی شگفت انگیز و کاملا متفاوت با همتایان بزرگتر خود پیدا می کنند. خواصی همچون استحکام بیشتر، وزن سبک‌ تر، سطح موثر بیشتر، خواص اپتیکی و کاتالیستی مطلوب و… . به موادی که توسط نانوفناوری تولید می‌شوند، نانومواد گویند.

اگرچه عصر مدرن فناوری نانو با اختراع میکروسکوپ های AFM و STM و توانایی مشاهدۀ اتم ها آغاز شد. اما این تکنولوژی قرن هاست که روی زمین استفاده می شود. از روش های شکل دهی شدید شمشیرهای جنگی برای رسیدن به ساختار نانو. تا به کارگیری نانوذرات طلا و نقره در شیشه‌ های رنگی کلیساهای قرون‌ وسطی.

این ها همگی مثال هایی از نانو فناوری اند. تکنولوژی مهمی که به کمک تمامی عرصه های علم و فناوری آمده است و پنجره ای جدید به روی کاربردهایی خارق العاده گشوده است. عرصه هایی مانند پزشکی، محیط زیست، الکترونیک، مهندسی مواد و متالورژی، هوافضا و تمام علوم بشری، همگی تحت تاثیر این علم بوده اند.

در حال حاضر میان کشورهای جهان، ایران در زمینۀ فناوری نانو در جایگاه چهارم قرار دارد. یعنی امروزه نانوفناوران کشور ما نیز پا به پای دیگر پژوهشگران، به روش ‌های متنوعی برای شناسایی، کنترل و سنتز نانو مواد دست یافته اند و تلاش در مسیر بهره ‌گیری از خواص شگفت انگیز این مواد همچنان با قدرت بیشتری ادامه خواهد داشت.