ارزیابی تأثیر اندازه دانه آستنیت اولیه در فرآیند مارتنزیت و بررسی خواص مکانیکی حاصله

ارزیابی تأثیر اندازه دانه آستنیت اولیه در

 فرآیند مارتنزیتو بررسی خواص مکانیکی حاصله

شرح :

ارزیابی تأثیر اندازه دانه آستنیت اولیه در فرآیند مارتنزیت و بررسی خواص مکانیکی حاصله: یکی از راه های کاهش اندازه دانه که در سال های اخیر بدان توجه بسیار شده است، فرآیند حرارتی-مکانیکی مارتنزیت است که مشتمل بر نورد سرد و آنیل متعاقب می باشد. میزان ریزشدن اندازه دانه ها در فولادها توسط این فرآیند به متغیرهای مختلفی بستگی دارد. در این پژوهش تأثیر اندازه دانه آستنیت اولیه بر میزان کرنش اعمالی در حین نورد سرد و خواص مکانیکی حاصله در فولاد ساده کم کربن مورد بررسی قرار گرفت. بررسی های ریزساختاری با استفاده از میکروسکوپ های OM و SEM/EBSD انجام گرفت و به منظور ارزیابی خواص مکانیکی از آزمون های سختی سنجی و کشش استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد با کاهش اندازه دانه آستنیت اولیه ، میزان کرنش اعمالی در حین نورد سرد جهت رسیدن به خواص مکانیکی مناسب کاهش خواهد یافت که این یک مزیت صنعتی محسوب می شود .  مکانیزم تشکیل ساختار فوق ریز دانه در فولادهای کربنی توسط فرآیند مارتنزیت بر مبنای افزایش مکان های جوانه زنی از طریق کوئنچ کردن و خرد شدن لایه های مارتنزیتی حاصل در مرحله تغییرشکل است. بنابراین اندازه دانه بدست آمده از طریق این فرآیند تابعی از اندازه دانه اولیه و میزان کرنش اعمالی در حین نورد سرد می باشد. به این صورت که با کاهش اندازه دانه های اولیه، مرزدانه ها افزایش یافته و در نتیجه مکان های جوانه زنی و نرخ جوانه زنی افزایش می یابد و در نتیجه به کرنش اعمالی کمتری برای دستیابی به دانه های بسیار ریز پس از عملیات آنیل نیاز خواهد بود. لازم به ذکر است مرزدانه های اولیه در فرآیند مارتنزیت به صورت مرز دانه های آستنیت اولیه در ساختار مارتنزیت که در حین استحاله مارتنزیتی (تحول آستنیت به مارتنزیت) باقی مانده اند تعریف می شوند. یکی از روش های ریزکردن اندازه دانه آستنیت در فولادهای کم کربن، استحاله بازگشتی از مارتنزیت لایه ای نورد سرد شده می باشد.

قالب بندی : PDF

تعداد صفحات :۱۰

حجم :۱٫۱۴MB

لینک دانلود

 مشاهده مطالب مرتبط