تکنولوژی ریخته گری (Foundry Technology (beeley

ریخته گری

تکنولوژی ریخته گری

(Foundry Technology (beeley

تکنولوژی ریخته گری فرایندی است که در آن مذاب سیال به درون یک قالب ریخته شده و اجازه پیدا می کند تا درون قالب سخت شود و سپس بیرون کشیده شده یا خارج می شود تا قطعه تمام شده و یا نهایی بدست آید.

چهار عنصر اصلی در فرایند ریخته گری وجود دارد: مدل، قالب ، ماهیچه و قطعه ، مدل الگوی اصلی است که قالب از آن آماده می شود و محفظه ای متناسب با شکل خود برای قطعه ریخته گری ایجاد می کند. ماهیچه ها جهت ایجاد تونل ها یا حفراتی در قالب بکار می روند و قطعه ، خروجی و محصول نهایی فرایند است.

ریخته گری می تواند برای مذاب داغ فلزات یا پلاستیک های ذوب شدنی( ترموپلاستیک ها) یا مواد گوناگونی که پس از اختلاط با اجزایی چون رزین های پلاستیکی (مثل اپوکسی) ، مواد آبدار مثل بتون یا پلاستر یا وادی که با جذب رطوبت مایع شده یا می چسبد مثل گل رس که با خشک شدن از قالب بیرون آمده و بیشتر خشک می شود و نهایتا در کوره پخته می شود، بکار رود. فرآیند ریختن و انجماد فلز مذاب ریخته شده به داخل قالب.

در تکنولوژی ریخته گری  ماده جامد قابل ذوب تاحد مناسب حرارت داده شده سپس در یک حفره خالی یا قالب ریخته شده تا پس از انجماد به شکل موردنظر درآید. در نتیجه طی یک مرحله، تهیه هرشکل ساده یا پیچیده از هر فلز قابل ذوب امکان پذیر است . محدوده اندازه و وزن قطعات قابل تولید به روش ریخته گری بسیار وسیع است و از یک قطعه یک میلیمتری با وزن کمتر از یک گرم (مانند دکمه، قطعات زیپ، طلا و …) تا قطعات بزرگ چند تنی (مانند پروانه و قطعات کشتی) را شامل می شود.

تکنولوژی ریخته گری دارای امتیازات قابل توجهی در ساخت اشکال پیچیده، قطعات با قسمتهای توخالی و یا حفره های داخلی، قطعاتی با سطوح منحنی شکل نامنظم، قطعات خیلی بزرگ و قطعات ساخته شده از فلزاتی که ماشینکاری آنها دشوار است، می باشد. عمده ترین اختلاف بین روشهای مختلف ریخته گری، جنس قالب ( ماسه، قلز، سرامیک و …) و نحوه ریختن مذاب (ثقلی، خلاء، فشار کم یا زیاد) می باشد.