مواد مغناطیس و سرامیک های مغناطیسی

مغناطیس واژه‌ای است که برای نشان دادن پاسخ میکروسکوپی ماده به میدان مغناطیسی به کار می‌رود و فاز مغناطیسی ماده را نسبت به این پاسخ دسته‌بندی می‌نماید. برای نمونه شناخته‌ شده‌ترین فاز مغناطیس فرومغناطیس است که در آن ماده میدان پایدار مغناطیسی را در خود ایجاد می‌کند. نیکل، کروم، آهن، گادولینیوم و آلیاژهایشان ازین دسته‌اند. البته همهٔ مواد پاسخی در برابر میدان مغناطیسی ار خود نشان می‌دهند.

برخی مواد مانند مواد پارامغناطیس جذب میدان می‌شوند و برخی دیگر مانند دیامغناطیس از میدان رانده می‌شوند. برخی مواد دیگر هم رفتارهای پیچیده‌ تری دارند. اثر میدان بر برخی مواد قابل چشم‌پوشی است که آن ها را نامغناطیس می‌نامند. آلومینیوم، مس، آب و گاز‌ها از این دسته‌اند.

اکثر آهنرباهای دائمی تجارتی، از فریت­ های سخت­ مغناطیس سرامیکی تشکیل شده ­اند که حاوی اکسیدهای مختلفی هستند. البته قیمت مواد اولیه فریت­ های سخت­ مغناطیس، در مقایسه با مواد مورد نیاز برای آهنرباهای فلزی نظیر آلیاژ AlNiCo و یا ترکیبات آلیاژهای کمیاب خاکی، کمتر است.

همچنین لازم به ذکر است که فریت­ های سخت­ مغناطیس سرامیکی، به لحاظ دارا بودن میدان­ های پسماندزدای (Hc) قوی ­تر در مقایسه با آهنرباهای فلزی نظیر AlNiCo می­ توانند در ابعاد کوچکتری بدون این که مواجه با خطر میدان­ های آهنربازدا باشند، تهیه شوند.

کاربرد مواد مغناطیسی دائم بر پایه عملکرد ویژه مغناطیسی­ شان بوده و در سیستم­ های فضانوردی، کامپیوتر، الکترونیک، پزشکی، صنعت خودروسازی، صنایع نظامی، وسایل انتقال اطلاعات و غیره مشاهده می­ شوند. در واقع فریت ­های سخت مغناطیس سرامیکی در بسیاری از موارد از اسباب­ بازی­ های ساده و قفل ­های کابینت گرفته تا موتورهای الکتریکی مورد استفاده قرار می گیرند.