آلیاژ برنج
آلیاژ برنج
شرح :
آلیاژ برنج : برنج ها آلیاژهای مس و روی می باشند که براساس تغییرات ترکیبی ورنگ ظاهری به برنج زرد وبرنج قرمز وبرنج سرب،برنج سیلیسیم،برنج قلع،برنجهای نیکلی(ور شو)تقسیم می شوند. حد حلالیت روی در مس برابر۵/۳۲% در درجه حرارت انجماد و در حدود۳۵% در درجه حرارت محیط می باشد از این رو فاز محلول جامد α مهمترین شبکه میکروسکوپی موجود در آلیاژ برنج است. و همانطور که در دیاگرم مس وروی نشان داده شده استاکثر آلیاژهای برنج دارای دامنه انجماد بسیار کم بوده ووجود فلزات دیگر در مس عملاً باعث پائین آمدن نقطه ذوب می شود و هر قدر دامنه انجمادکمتر باشد،سیالیت آلیاژ بهتر خواهد بود ولی این امر معمولاً با زیاد شدن حجم انقباض متمرکز همراه است. آلیاژ برنج یکی از آلیاژهای مورد تایید طب سنتی است که بیشتر به شکل قاشق، سماور، کتری و قوری از دیرباز مورد استفاده قرار می گرفته است. برنج های آلیاژی (brass alloys) ، برنج های مس – روی هستند که عناصری مانند قلع، آلومینیوم، سیلیسیوم، منگنز، نیکل و سرب به آنها اضافه شده است. افزایش مقدار کمی از عناصر آلیاژی ، مانند ۱% سرب بر خواص مکانیکی برنج ها چندان مؤثر نیست. اما با افزایش چند عنصر مثلاً منگنز ، آهن و قلع ، برنج زرد به برنز منگنز تبدیل میشود و استحکام برنج زرد به طور چشمگیری افزایش مییابد. به دلیل این که برنز منگنز استحکام زیادی دارد بهتر است در شرایط گرم کار شود. افزودن سرب تا حدود ۳% برای بهبود قابلیت ماشین کاری برنج عملاً بر استحکام و سختی برنج های سرب دار تأثیری نمیگذارد. با وجود این ، شکل پذیری و در نتیجه قابلیت کارسرد برنج ها با افزایش سرب کاهش مییابد.
قالب بندی : PDF
تعداد صفحات : ۵
حجم : ۶۸۱KB
مشاهده مطالب مرتبط
دیدگاه کاربران