فولاد ها و دیاگرام های آنها

شرح:

فولاد ها و دیاگرام های آنها : اصطلاح فولاد یا پولاد برای آلیاژهای آهن که بین ۰٫۰۰۲ درصد تا ۲٫۱ درصد وزن خود کربن دارند بکار می‌رود. فولادهای آلیاژی غالبا با فلزهای دیگری نیز همراهند. خواص فولاد به درصد کربن موجود در آن، عملیات حرارتی انجام شده بر روی آن و فلزهای آلیاژ دهنده موجود در آن بستگی دارد. فولاد پر مصرف ترین فلز صنعتی است و مصرفش پیوسته افزایش می‌یابد. امروزه تولید فولاد جهان نزدیک به هزار و سیصد میلیون تن در سال است. گفته می‌شود فولاد سازی از هندوستان به ایران آمده است، زیرا در دوران باستان، فولاد هندی بنام بوده است. فولاد چند جوشی است. برای ساختن فولاد، کربن آهن خامِ سفید را می‌سوزانند، تا از۵/۳ تا ۶٪ به ۲/۰ تا ۵/۱٪ وزنش کاهش یابد، عنصر‌های دیگر را در آن اندازه می‌کنند تا فولاد خواسته شده ساخته شود. عنصرهای همجوش شده با فولاد، به فولاد خاصیت‌های گوناگون می‌دهند، که در زیر نوشته شده است: کربن :با آهن ترکیب می‌شود و نشان دهنده جنس فولاد می‌باشد. کربن فولاد را ترد می‌کند، به تاب کششی آن می‌افزاید، مرز تناسب میان تنش و انبساط فولاد را بالا می‌برد و سختی آن را زیاد می‌کند. هر چه کربن در فولاد کمتر باشد، جنس آن نرم تر و چکش خوری آن بیشتر است. کربن در گرمای ۱۵۲۰ درجه و فولاد با ۸۵٪ کربن، در ۱۴۶۰ درجه آب می‌شود. اگر کربن در فولاد از ۳٪ وزن آن کمتر باشد، دیگر نمی‌توان آن را آب داد و به کار افزار سازی نمی‌خورد. منگنز: تاب کششی فولاد را زیاد و آن را سخت می‌کند، به اندازه‌ای که شکل دادن به آن سخت می‌شود، به فولاد از ۵/۰ تا ۱٪ وزنش منگنز می‌زنند. با فولاد منگنزی؛ تکه‌های فولادی سخت مانند ساچمه فلزی می سازنند. سیلیسیم: تاب کششی فولاد را بالا می‌برد و سختی آن را زیاد می‌کند. فولاد سیلیسیمی ترد و نورد زدنش دشوار است، به فولاد تا ۳۵٪ وزنش سیلیسیم می‌زنند. گوگرد: فولاد آب شده را کند روان می‌کند و از تاب ضربه‌ای آن می‌کاهد، تا آنجا که فولاد گوگرد دار سرخ شده با ضربه پتک می‌شکند.

 قالب بندی:pdf

تعداد صفحات :۴۶

حجم :۱٫۵۵mB

لینک دانلود

  مشاهده مطالب مرتبط