جدول تناوبی تکمیل شد!

جدول تناوبی تکمیل شد!

کشف چهار عنصر جدید

کتاب های شیمی باید بازنگری شوند و ۴ عنصر به جدول تناوبی آن ها افزوده شود. اتحادیه بین المللی شیمی محض و کاربردی یا آیوپاک حضور ۴ عنصر جدید را با اعداد اتمی ۱۱۳، ۱۱۵، ۱۱۷ و ۱۱۸ تایید کرد که به وسیله آزمایشگاه هایی در ژاپن، ایالات متحده و روسیه کشف شده اند. این عناصر هفتمین ردیف جدول تناوبی عناصر را تکمیل کرده و راه را برای تفکر در مورد اسامی آن ها باز کرده است.

تا کنون عناصر ۱۱۳، ۱۱۵، ۱۱۷ و ۱۱۸ با نام های موقت آن ان تریوم (Uut)،آن ان پنتیوم (Uup)، آن‌ ان‌ سپتیوم (Uus) و آن‌ ان‌ اکتیوم (Uuo) شناخته می شدند. اکنون به پاس تلاش های موسسه ریکن در ژاپن، انستیتو تحقیقات هسته ای دوبنا در روسیه، آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور (LLNL) در کالیفرنیا و آزمایشگاه ملی اوک ریج (ORNL) در تنسی آمریکا این عناصر که در طبیعت یافت نمی شوند تاییده ساخت برای نخستین بار را دریافت کرده اند. گروهی از آیوپاک و آیوپاپ (اتحادیه بین المللی فیزیک محض و کاربردی) یافته های این مکتشفان را مورد بررسی قرار دادند و بنا بر شروطی که در ۱۹۹۱ مشخص شده این یافته ها را تایید کرده اند.

جدول تناوبی به شکلی که ما امروز آن را می شناسیم توسط استاد شیمی روس، دیمیتری مندلیف در سال ۱۸۶۹ ابداع شد و عناصر در این جدول بر طبق اعداد اتمی مرتب شده اند که بر مبنای تعداد پروتن های هسته تعریف می شوند. شکل عجیب این جدول که برای تمامی کسانی که کلاس شیمی را تجربه کرده اند، آشناست به این ترتیب بدست آمده که عناصر با این چیدمان به گروه هایی با خواص شیمیایی و آرایش الکترونی مشابه دسته بندی می شوند.

به عبارت دیگر، شیمیدانان از این جدول نه تنها برای توصیف عناصر شناخته شده بلکه برای پیش بینی حضور و خواص عناصر ناشناخته که بعدها کشف خواهند شد، استفاده می کنند. اگرچه بسیاری از عناصر جدید در سال ۲۰۰۴  کشف شدند اما اثبات حضورشان با مشکلات خاصی همراه بوده است. در قرن نوزدهم هر شیمیدان ذی صلاحی می توانست خلوص یک عنصر را تایید کند اما عناصر نوظهور در بخشی از جدول قرار دارند که اتم های آن به قدری سنگین و ناپایدارند که کمتراز یک هزارم ثانیه عمر می کنند.

به عنوان مثال عنصر ۱۱۳ به وسیله یک شتاب دهنده خطی و با بمباران لایه نازکی از بیسموت با یون های روی با ۱۰ درصد سرعت نور و با امید به ترکیب اتم های بیسموت و روی و ایجاد یک اتم جدید ایجاد شد. اتم بسیار سنگین ۱۱۳ حاصل، سپس تجزیه شده و به ایزوتوپ های ناپایدار دیگری که به سرعت تجزیه می شوند تبدیل شد. در نتیجه دانشمندانی که عنصر جدید را خلق کرده بودند باید سال های زیادی را برای یافتن ردپای فروپاشی ایزوتوپ های حاصل از اتم جدید صرف می کردند. پس از این مراحل اتحادیه های بین المللی مدارک را بررسی می کردند تا اطمینان حاصل کنند که اشتباهی رخ نداده است.

اکنون که این عناصر مورد تایید قرار گرفته اند، مکتشفان آن ها می توانند اسامی و نشانه های دائمی آن ها را مشخص کنند. اسم های پیشنهاد شده و نشانه های دو حرفی با بخش شیمی معدنی ایوپاک هماهنگ شده و برای به مدت ۵ ماه مورد تجدید نظر عمومی قرار می گیرند تا اطمینان حاصل شود که با استانداردهای پایداری، ترجمه به سایر زبان  ها و استفاده های تاریخی تطابق دارند. معمولا اسامی از اسطوره ها، کانی ها، جغرافیا و یا نام یک دانشمند گرفته می شوند.